ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਬਣਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਤੋਹਮਤਾਂ ਦਾ ਅਖਾੜਾ! - ਸ਼ੌਂਕੀ ਇੰਗਲੈਂਡੀਆ
Posted On :- 18-04-2014
ਫੇਸਬੁੱਕ ਅਤੇ ਹੋਰ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਪਾਸੇ ਵੱਲ ਲੈ ਜਾਵੇਗਾ? ਸ਼ੌਂਕੀ ਵਰਗੇ ਹਮਾਤੜ ਨੂੰ ਤਾਂ ਕੰਪਿੂਟਰ `ਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਟਾਈਪ ਕਰਨੀ ਹੀ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਆਈ ਸੀ। ਜਦ ਸ਼ੌਂਕੀ ਪੰਜਾਬੀ ਟਾੲਪਿੰਗ ਸਿੱਖ ਗਿਆ ਸੀ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਸੀ। ਸ਼ੌਂਕੀ ਨੂੰ ਜਾਪਦਾ ਸੀ ਕਿ ਹੁਣ ਲਿਖਣਾ ਬਹੁਤ ਆਸਾਨ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। ਹੁਣ ਗਲਤੀਆਂ ਦੇ ਸੁਧਾਰ ਵਾਸਤੇ ਵਾਰ ਵਾਰ ਲਿਖਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਜਦ ਮਰਜ਼ੀ ਗਲਤੀ ਦਾ ਸੁਧਾਰ ਖਰ ਲਓ ਅਤੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦਾ ਵਹਾਅ ਕਾਇਮ ਰੱਖਣ ਵਾਸਤੇ ਲਿਖਤ ਦਾ ਜਿਹੜਾ ਮਰਜ਼ੀ ਹਿੱਸਾ ਝੱਟ ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਖਰ ਲਓ। ਜਿੱਥੇ ਕੜੀ ਟੁਟਦੀ ਜਾਪੇ ਉੱਥੇ ਗੰਢ ਮਾਰਨ ਵਾਸਤੇ ਚਾਰ ਸ਼ਬਦ ਹੋਰ ਜੋੜ ਦਿਓ।
ਜਦ ਸ਼ੌਂਕੀ ਕੰਪਿਊਟਰ `ਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਟਾਈਪਿੰਗ ਸਿੱਖ ਲਈ ਤਾਂ ਸ਼ੌਂਕਣ ਵੀ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਹੋਈ ਸੀ। ਕਈ ਵਾਰ ਤਾਂ ਕੁਰਸੀ ਜੋੜ ਕੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਵਿਰਲੀ ਵਿਰਲੀ ਕੀਅ ਵੀ ਦੱਬ ਦਿੰਦੀ ਸੀ। ਫਿਰ ਜਦ ਸ਼ੌਂਕੀ ਲੇਖ ਤੇ ਲੇਖ ਟਾਈਪ ਕਰਨ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ਅੱਕ ਕੇ ਕਿੜ ਕਿੜ ਬੰਦ ਕਰਨ ਦੀਆਂ ਨਸੀਅਤਾਂ ਦੇਣ ਲੱਗ ਪਈ ਸੀ। 10-12 ਕੁ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਸਥਾਨਕ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਲੰਗਰ ਹਾਲ ਦੀ ਕੰਧ ਮੂਹਦੇ ਮਾਰੇ ਦੁੱਧ ਵਾਲੇ ਖਾਲੀ ਕਰੇਟ `ਤੇ ਬੈਠੇ ਸ਼ੌਂਕੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸੱਜਣ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਹੁਣ ਤਾਂ ਖ਼ਤ ਲਿਖਣ ਦੀ ਵੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੈ ਅਤੇ ਡਾਕ ਟਿਕਟਾਂ ਵੀ ਖਰਾਬ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀਆਂ ਪੈਂਦੀਆਂ। ਡਾਕੀਏ ਦੀ ਵੀ ਉਡੀਕ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਪੈਂਦੀ ਅਤੇ ‘ਈਮੇਲ’ ਰਾਹੀਂ ਖ਼ਤ ਸਕਿੰਟਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸੱਤ ਸਮੁੰਦਰ ਟੱਪ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸੁਣ ਕੇ ਸ਼ੌਂਕੀ ਦੰਗ ਰਹਿ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸ ਬਾਰੇ ਹੋਰ ਸਵਾਲ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ ਸੀ।
ਸੱਜਣ ਜੀ ਨੇ ਸ਼ੌਂਕੀ ਨੂੰ ‘ਈਮੇਲ’ ਮਿੰਟਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿਖਾਉਣ ਦੀ ਮੁਫ਼ਤ ਆਫ਼ਰ ਖਰ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਇਸ ਵਾਸਤੇ ਸ਼ੌਂਕੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਘਰ ਆਉਣ ਦਾ ਸੱਦਾ ਵੀ ਦੇ ਦਿੱਤਾ। ਸ਼ੌਂਕੀ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਸੱਜਣ ‘ਈਮੇਲ’ ਵੀ ਸਿਖਾਏਗਾ ਅਤੇ ਸੇਵਾ ਵੀ ਪੂਰੀ ਕਰੇਗਾ ਇਸ ਲਈ ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਵਾਸਤੇ ਪੁਲਿਸ ਦੇ ਡਰੋਂ ਕਾਰ ਚਲਾਉਣ ਵਾਸਤੇ ਸ਼ੌਂਕਣ ਨੂੰ ਹੀ ਲੈ ਗਿਆ ਸੀ। ਸੱਜਣ ਜੀ ਨੇ ‘ਈਮੇਲ’ ਵੀ ਸਿਖਾਈ ਅਤੇ ਲਾਲਪਰੀ ਦੀਆਂ ਚੁੱਬੀਆਂ ਵੀ ਜੀ ਭਰ ਖੈ ਲਵਾਈਆਂ। ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸ਼ੌਂਕੀ ‘ਈਮੇਲ’ ਦਾ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ। ਸ਼ੌਂਕੀ ਇਹ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਾਣਦਾ ਕਿ ਗੱਲ ਇਸ ਤੋਂ ਵੀ ਅੱਗੇ ਨਿਕਲ ਚੁੱਕੀ ਹੈ ਅਤੇ ਤਕਨੀਕ ਆਸਮਾਨ ਨੂੰ ਟਾਕੀਆਂ ਲਗਾਉਣ ਲੱਗ ਪਈ ਹੈ। ਹੁਣ ਸ਼ੌਂਕੀ ਟੈਕਸਟਮੈਸਜ, ਫੇਸਬੁੱਕ, ਯੂਟਿਊਬ, ਟਵਿਟਰ, ਵਿਡੀਓ ਸਟਰੀਮ, ਵੱਟਸਐਪ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕਈ ਕਿਸਮ ਦੇ ਨਾਮ ਸੁਣਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਜਿਹਨਾਂ ਨੇ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਇਕ ਪਿੰਡ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।
ਜਦ ਸ਼ੌਂਕੀ ਕੰਪਿਊਟਰ `ਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਟਾਈਪਿੰਗ ਸਿੱਖ ਲਈ ਤਾਂ ਸ਼ੌਂਕਣ ਵੀ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਹੋਈ ਸੀ। ਕਈ ਵਾਰ ਤਾਂ ਕੁਰਸੀ ਜੋੜ ਕੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਵਿਰਲੀ ਵਿਰਲੀ ਕੀਅ ਵੀ ਦੱਬ ਦਿੰਦੀ ਸੀ। ਫਿਰ ਜਦ ਸ਼ੌਂਕੀ ਲੇਖ ਤੇ ਲੇਖ ਟਾਈਪ ਕਰਨ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ਅੱਕ ਕੇ ਕਿੜ ਕਿੜ ਬੰਦ ਕਰਨ ਦੀਆਂ ਨਸੀਅਤਾਂ ਦੇਣ ਲੱਗ ਪਈ ਸੀ। 10-12 ਕੁ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਸਥਾਨਕ ਗੁਰਦੁਆਰਾ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਲੰਗਰ ਹਾਲ ਦੀ ਕੰਧ ਮੂਹਦੇ ਮਾਰੇ ਦੁੱਧ ਵਾਲੇ ਖਾਲੀ ਕਰੇਟ `ਤੇ ਬੈਠੇ ਸ਼ੌਂਕੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸੱਜਣ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਹੁਣ ਤਾਂ ਖ਼ਤ ਲਿਖਣ ਦੀ ਵੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੈ ਅਤੇ ਡਾਕ ਟਿਕਟਾਂ ਵੀ ਖਰਾਬ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀਆਂ ਪੈਂਦੀਆਂ। ਡਾਕੀਏ ਦੀ ਵੀ ਉਡੀਕ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਪੈਂਦੀ ਅਤੇ ‘ਈਮੇਲ’ ਰਾਹੀਂ ਖ਼ਤ ਸਕਿੰਟਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸੱਤ ਸਮੁੰਦਰ ਟੱਪ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸੁਣ ਕੇ ਸ਼ੌਂਕੀ ਦੰਗ ਰਹਿ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸ ਬਾਰੇ ਹੋਰ ਸਵਾਲ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ ਸੀ।
ਸੱਜਣ ਜੀ ਨੇ ਸ਼ੌਂਕੀ ਨੂੰ ‘ਈਮੇਲ’ ਮਿੰਟਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿਖਾਉਣ ਦੀ ਮੁਫ਼ਤ ਆਫ਼ਰ ਖਰ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਇਸ ਵਾਸਤੇ ਸ਼ੌਂਕੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਘਰ ਆਉਣ ਦਾ ਸੱਦਾ ਵੀ ਦੇ ਦਿੱਤਾ। ਸ਼ੌਂਕੀ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਸੱਜਣ ‘ਈਮੇਲ’ ਵੀ ਸਿਖਾਏਗਾ ਅਤੇ ਸੇਵਾ ਵੀ ਪੂਰੀ ਕਰੇਗਾ ਇਸ ਲਈ ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਵਾਸਤੇ ਪੁਲਿਸ ਦੇ ਡਰੋਂ ਕਾਰ ਚਲਾਉਣ ਵਾਸਤੇ ਸ਼ੌਂਕਣ ਨੂੰ ਹੀ ਲੈ ਗਿਆ ਸੀ। ਸੱਜਣ ਜੀ ਨੇ ‘ਈਮੇਲ’ ਵੀ ਸਿਖਾਈ ਅਤੇ ਲਾਲਪਰੀ ਦੀਆਂ ਚੁੱਬੀਆਂ ਵੀ ਜੀ ਭਰ ਖੈ ਲਵਾਈਆਂ। ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸ਼ੌਂਕੀ ‘ਈਮੇਲ’ ਦਾ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ। ਸ਼ੌਂਕੀ ਇਹ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਾਣਦਾ ਕਿ ਗੱਲ ਇਸ ਤੋਂ ਵੀ ਅੱਗੇ ਨਿਕਲ ਚੁੱਕੀ ਹੈ ਅਤੇ ਤਕਨੀਕ ਆਸਮਾਨ ਨੂੰ ਟਾਕੀਆਂ ਲਗਾਉਣ ਲੱਗ ਪਈ ਹੈ। ਹੁਣ ਸ਼ੌਂਕੀ ਟੈਕਸਟਮੈਸਜ, ਫੇਸਬੁੱਕ, ਯੂਟਿਊਬ, ਟਵਿਟਰ, ਵਿਡੀਓ ਸਟਰੀਮ, ਵੱਟਸਐਪ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕਈ ਕਿਸਮ ਦੇ ਨਾਮ ਸੁਣਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਜਿਹਨਾਂ ਨੇ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਇਕ ਪਿੰਡ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।
