ਸਰੋਤੇ ਉਡੀਕਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ - ਅਜੇ ਭਾਰਦਵਾਜ

pta nhi kew banda bhul janda hai k eh, es hath lai tai us hath de, da tarika ethe vartia janda hai

bahut kuchh aisa e jo lok nahi mannde .... jehda dekh lainda oh fer samjhada .... doojeyan layi eh gallan sirf pari kahaniya vargiyan ne

੬੫ ਸਾਲ ਹੋ ਚਲੇ ਹਨ ਵੰਡ ਨੁੰ। ਲੋਕ ਕਿੳਂ ਨਹੀ ਭੁੱਲਦੇ ਇਹ ਕਹਾਣੀਆ ? ਕਿੳਂਕਿ ਇਹ ਕਹਾਣੀਆਂ ਰਿਸਦੇ ਜ਼ਖਮਾਂ ਵਾਂਗ ਅੱਲੀਆ ਹਨ ਲੋਕ ਸਵਾਲ ਕਰਦੇ ਹਨ ਲੋਕ ਕਸੂਰਵਾਰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਲੋਕ ਕੁੱਸ਼ ਦੱਸਣਾ ਚਾਹੁਦੇ ਹਨ ਲੋਕ ਕੁੱਸ਼ ਸਣਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ । ਪਰ ਦੱਸਣ ਸੁਣਨ ਸਨਾਉਣ ਨੁੰ ਕੋਈ ਸਾਂਝੀ ਧਰਮਸ਼ਾਲਾ ਹੈ ਨਹੀਂ। ਸੰਤਾਲੀ ਦੇ ਮੋਇਆਂ ਦੀ ਜਰੂਰ ਕੋਈ ਸਾਂਝੀ ਯਾਦਗਾਰ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਬਹਿ ਕੇ ਇਸ ਸੰਤਾਪ ਨੁੰ ਹੰਢਾਉਣ ਵਾਲੇ ਗੁਨਾਹ ਮੁਕਤ ਹੋ ਸਕਣ। ਰੋ ਸਕਣ , ਪਛਤਾਵਾ ਕਰ ਸਕਣ, ਐਸੀ ਕੋਈ ਥਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਇਸ ਉਪਮਹਾਦੀਪ ਵਿੱਚ। ਯਾਰੋ ਮੈਂ ਹੌਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾ ਦੁਜੀ ਸੰਸਾਰ ਜੰਗ ਵਿੱਚ ਮਰੇ ਮਾਸੂਮ ਤੇ ਬੇਕਸੂਰੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਪਿੰਡ ਪਿੰਡ ਯਾਦਗਾਰਾਂ ਹਨ। ਪਰੰਤੂ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਪਿੱਛਲੀ ਸਦੀ ਦੇ ਸੱਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਕਤਲੇਆਂਮ ਅਤੇ ੧੦ ਲੱਖ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਉਜਾੜੇ ਦੀ ਕੋਈ ਸ਼ਾਝੀ ਯਾਦਗਾਰ ਨਹੀਂ ?।

I think it is very easy to justify and build memorials for people killed in wars where the "enemy" is easily identified. For example, the Nazis are identified as culprits for Jewish genocide. Most Germans would not object to that. But how do you identify the enemy for 1947 Hind-Sikh-Muslim genocide? Would you erect a memorial in your own village for your Muslim neighbors who were killed? How would you say that my uncle/father/grandfather did something shameful and inhuman? I think the same goes for Hindu-Sikh conflict of 1980s. Who was the real enemy? Whom do you demonize?

ਬੇਦੋਸ਼ਿਆਂ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਭੁਗਤਨਾ ਪਿਆ ਹੈ , ਮੇਰੇ ਆਪਨੇ ਪਿੰਡ ਅਜੇਹੇ ਹੀ ਦੋ ਭਰਾਵਾਂ ਨਾਲ ਹੋਈ ਜਿੰਨਾਂ ਨੇ ਛੋਟੇ ਮਾਸੂਮ ਬਚਿਆਂ ਨੂੰ ਬਰਛਿਆਂ ਦੀ ਨੋਕ ਤੇ ਟੰਗ ਕੇ ਆਪਨੇ ਖੇਤ ਵਿਚ ਮਾਰਿਆ ਸੀ । ਉਸੇ ਖੇਤ ਵਿਚ ਹੀ ਦੋਵਾਂ ਭਰਾਵਾਂ ਦੇ ਬਚਿਆਂ ਦੀ ਲੜਾਈ ਹੋਈ , ਤਿੰਨ ਜਾਣੇ ਉਸੇ ਖੇਤ ਵਿਚ ਮਰ ਗਏ ਬਾਕੀ ਫਾਂਸੀ ਕਰਕੇ ਤੇ ਜੇਲ ਵਿਚ , ਦੋਵਾਂ ਦੇ ਕੁੱਲ ਤਿੰਨ ਤਿੰਨ ਪੁੱਤ ਖਤਮ ਹੋ ਗਏ , ਭਾਵੇ ਇਹ ਸਭ ਇੱਕ ਚਾੰਸ ਹੋਵੇ ਪਰ ਲੋਕ ਰਾਏ ਰੱਬੀ ਨਿਆਂ ਸਮਝਦੀ ਹੈ

ਪਰਮਜੀਤ ਗਿੱਲ ਜੀ ਮੇਰੀ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਬਹੁਤ ਮਾੜੀ ਹੈ। ਕਿ੍ਰਪਾ ਕਰਕੇ ਜੇ ਤੁਸੀ ਅਪਣਾ ਕੁਮੈਂਟ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਦੁਬਾਰਾ ਲਿਖ ਦੇਵੋ। ਰੋਮਨ ਅੱਖਰਾਂ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬੀ ਲਿਖ ਸਕਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਜੋ ਪਾਠਕ ਮੇਰੇ ਵਰਗੇ ਜੋ ਹੌਲੈਂਡ ਵਰਗੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਅਸਾਨੀ ਨਾਲ ਸਮਝ ਸਕਣ। ਅਸੀਂ ਪਿੱਛਲੇ ੩੦ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਅੰਗਰੇਜੀ ਨਾਲੋ ਟੁੱਟੇ ਹੋਏ ਹਾਂ। ਸਾਡਾ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਡੱਚ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਡੱਚ ਅਤੇ ਜਰਮਨ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਮੁਹਾਰਤ ਹੈ ਤੇ ਮਾਤ ਭਾਸ਼ਾ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਵੀ। ਪਰੰਤੂ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਪੂਰੀ ਸੰਮਝ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ ਅੰਗਰੇਜੀ਼ ਨਾਲ ਸਾਡਾ ਵਾਹ ਵਾਸਤਾ ਬਹੁਤ ਹੀ ਘੱਟ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਇਸ ਵਾਸਤੇ ਮੁਆਫੀ ਦਾ ਮੰਗਣ ਦਾ ਹੱਕਦਾਰ ਹਾਂ।